Boekverslag Samensmelting

Titel:

Samensmelting, deel 3 van Divergent

Schrijver:

Veronica Roth

Korte samenvatting:

Samensmelting is het laatste deel van de driedelige serie Divergent. Nadat Tris in deel 2 te weten is gekomen dat er ook iets achter het hek is, wordt zij door een film die oproept om de Afwijkenden daarheen te sturen alleen maar nieuwsgieriger naar wat er zich achter het hek bevindt. Omdat Evelyn, de leider van de Factie lozen, de facties heeft afgeschaft, heeft Tris ook niet meer heel veel zin om in de stad te blijven. Daarom vertrekt zij samen met Tobias (ook wel Four genoemd) en nog wat anderen naar de wereld achter het hek. Daar ontdekte zij dat de hele stad met facties één groot experiment was zodat  genetisch beschadigde mensen daar voor nageslacht kunnen zorgen zodat er uiteindelijk weer genetisch zuivere mensen ontstaan. Het zit allemaal erg ingewikkeld in elkaar maar Tris voelt dat het Bureau (dat over het stads experiment gaat) iets niet goed heeft gedaan. Er worden aanslagen gepleegd en de personen volgen hun hart als nooit tevoren. Tris volgt haar gevoel en dat heeft grote gevolgen, zo groot dat het levens kan gaan kosten.

Doelgroep:

Ik denk dat dit boek geschikt is voor bijna alle leeftijden. Wel denk ik dat het voor boven de 10-12 jaar is, omdat het allemaal erg gecompliceerd ligt en er ook regelmatig moeilijke woorden in voor komen. Met name in dit derde deel wordt er veel gesproken over DNA en genen en dat is best een lastig onderwerp. Ook  moet je echt de eerste twee delen hebben gelezen om dit deel te snappen. De personen hebben namelijk bepaalde emoties en gevoelens door het verleden en doen daarom wat ze nou eenmaal doen. In dit boek maken ze dus bepaalde beslissingen door die emoties, het is dus fijner als je echt weet waarom ze deze beslissing maken zodat je je echt kan inleven.

Schrijfstijl:

Ik vind de schrijfstijl van deze schrijver heel erg fijn. In de vorige delen zaten niet veel moeilijke woorden maar in dit derde deel wel. Vooral over het onderwerp DNA wordt veel gesproken. Ook de zelfverzonnen woorden komen weer in dit deel terug (zoals Afwijkend). Soms moest je even terug lezen om het verhaal helemaal te snappen, maar dit kwam meer door de moeilijke woorden. Voor de rest is het verhaal duidelijk geschreven en goed te volgen.

Stuk uit het boek:

Ik druk mijn voorhoofd tegen de lens van de microscoop. Het serum ligt als een wazige oranjebruine vlek onder mijn neus. Ik was zo hard op zoek naar de leugens van Nita dat de waarheid nauwelijks tot me doordrong: het feit dat het Bureau het aanvalssimulatieserum in handen heeft, moet betekenen dat het hier ontwikkeld is en op de een of andere manier naar Jeanine is gebracht zodat zij het kon gebruiken. Waarom zou Jeanine met hen samenwerken als ze zo graag in de stad wilde blijven, ver weg van het Bureau?

De ruimte:

In deel 3 speelt het verhaal zich voornamelijk af in het Bureau, dit is de plek waar Tris en de anderen terecht zijn gekomen nadat zij achter het hek zijn gegaan. Af en toe gaan de personen naar een andere stad en op het einde van het verhaal gaan ze voor een missie naar hun eigen stad.

Stuk uit het boek:

“Welkom in de compound,” zegt Zoe. “Vroeger was dit het O’Hare-vliegveld, een van de drukste vliegvelden ter wereld. Nu is het het hoofdkwartier van het Bureau van Genetisch Welzijn- of gewoon het Bureau, zoals wij het noemen. Het is een instantie van de amerikaanse overheid.”

Tijd en tijdsverloop:

Het verhaal loopt op chronologische volgorde maar in sommige hoofdstukken lees je wat Tris denkt en in sommige hoofdstukken de gedachtes van Tobias. Soms gaan deze gedachtes terug naar het verleden, maar dit is goed te volgen. Verder zijn er geen blikken in de toekomst.

Stuk uit het boek:

“Gaat het?” vraagt Christina. Ik knik en knipper de tranen weg. “Wat hebben jullie vandaag gedaan?” “Na het vliegen hebben we een tijdje in de controlekamer naar de schermen gekeken,” zegt Uriah. “Het is echt heel gek om te zien wat ze aan het doen zijn nu we weg zijn.”

Verteller:

In dit boek is sprake van een ik-verteller. Alles wordt vanuit de ik-persoon geschreven. Ik zelf vind dat een heel erg fijn lezen omdat je heel erg met iemand meeleeft.

Stuk uit het boek:

“Mijn keel is droog en ik heb het gevoel dat ik slecht nieuws heb gekregen, maar ik snap nog steeds niet wat dat slechte nieuws precies inhoudt. “Wat wil dat zeggen?” vraag ik. “Het wil zeggen,” antwoordt Matthew, “dat je niet Afwijkend bent. Je genen zijn nog beschadigd, maar je hebt een genetische onregelmatigheid waardoor je tijdens simulaties toch bewust kunt blijven. Oftewel, je líjkt Afwijkend, maar je bent het niet echt.”

Perspectief:

In deel 3 zijn er hoofdstukken die worden geschreven vanuit Tobias en hoofdstukken die worden geschreven vanuit Tris. Dit staat bij het hoofdstuk aangegeven zoals je kunt zien aan het plaatje hieronder.

Stuk uit het boek en tevens plaatje om het perspectief uit het boek te ondersteunen:

Mijn mening:

De Divergent serie is een van de beste series die ik heb gelezen en ook dit deel was ook weer erg goed. Het enige wat ik erop aan te merken heb is dat het is het midden van het boek een beetje saai werd omdat er geen actie was. Maar na een paar hoofdstukken was er weer veel actie en zat ik er weer helemaal in. Ook vond ik het een heel goed einde, weliswaar erg treurig, maar wel goed geschreven. Ik was erg blij dat de schrijver haar best heeft gedaan om het einde compleet te maken en niet af te raffelen. Ik heb namelijk bij heel veel boeken het idee dat de schrijver geen zin meer had en had besloten om een einde in één bladzijde tijd te schrijven. Het einde wat Veronica Roth heeft bedacht is erg treurig en ik vond het echt niet leuk maar omdat het zo’n goed einde is waarin je leest hoe de personen verder gaan met hun leven, heb ik er vrede mee. Kortom: echt aan te raden en zeker geen teleurstellend einde!